Sunday, February 17, 2008

Another Sunday

The sun and the light are back. I took a stroll in the park with junior tied up on me.



Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008

Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
A Turkish woman



Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
A Biker




Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
The girlfriends




Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
Chinese couple



Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
What is he thinking?



Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008


Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008
What is he thinking?



Cologne (Aachener Weiher) Sunday, February 17, 2008

The park of Aachener Weiher (Google Map >>) is planed on 1922-24 from the architect and urban designer Fritz Schumacher



Labels:

3 Comments:

Blogger έφη said...

Να σου στείλω ελληνικά κλαδεμένα δέντρα που σ΄αρέσει και η ελληνική πόλη;;;

February 18, 2008 at 10:38 AM  
Blogger delta-kapa said...

Μην υπερβάλλεις, δεν είπα πουθενά ότι μ’ αρέσει η ελληνική πόλη όπως είναι. Ειδικά όσο αφορά τα δέντρα στις πόλεις νομίζω ότι οι τραγικότερες στιγμές ξεκίνησαν μερικές δεκαετίες πριν, όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να κόβουν ακόμα και τους μεγαλοπλάτανους στην πλατεία του χωριού. Αλλά καμιά εκατό, εκατόν πενήντα χρόνια ακόμη ποιο πριν, κάποιοι τους είχανε φυτέψει. Δηλαδή οι άνθρωποι δεν ήταν πάντα έτσι. Αλλάζουν.
Γι’ αυτό έγραφα ότι οι γενιές μετά τον πόλεμο αποσχίστηκαν βίαια από την παράδοση (Αυτά που περνάν στην κοινή ελληνική συνείδηση για παραδοσιακά «ήθη και έθιμα» είναι επίδειξη νεκροφιλίας και φανερώνονται από το πόσο λίγο έχουν να κάνουν με την καθημερινή ζωή.
Είναι μεγάλο το σχίσμα σου λέω.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος: τα πράγματα πρέπει να ξανά οριστούν. Κι αυτό είναι δύσκολο σε μια κοινωνία που νομίζει ότι είναι παλιά και «παραδωσιακή» ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς απαίδευτη. (Και πολύ ταλαιπωρημένη από αυτά τα απαίδευτα καμώματα)

Ψυχραιμία!

February 18, 2008 at 11:38 PM  
Blogger έφη said...

Ψυχραιμία;
Χειμώνα καλοκαίρι σε χειμερία νάρκη, τι άλλο;

February 19, 2008 at 9:49 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home