Greek Keyboard stickers from the Niagara Falls

Το παρακάτω κείμενο το βρήκα συμπτωματικά χθες ψάχνοντας στη google. Είχα ξεχάσει ότι το πληκτρολόγιό μου ήταν ακόμη στα ελληνικά και πληκτρολόγησα γερμανικές λέξεις επάνω του. Το κείμενο μπορούν να παρακολουθήσουν (ίσως) μόνο αυτοί που μιλούν γερμανικά.

Den folgenden Text habe ich gestern zufällig bei einer Suche in google gefunden. Ich hatte vergessen dass meine Tastatur immer noch auf Griechisch gestellt war, und habe damit deutsche Begriffe eingetippt.

Es ist 1958. Rockefeller sαgt seinen Besuch in Athen an. Die Griechen fiebern, wie sie den sουperreichen Amerikaner beeindrucken können. Eιn rωter Teppιch auf dem Flουgplαtz ιst selbstverständlιch. Der einziγe Rolls Royce dεs Lαndεs wιrd aufγεtrιεbεn. Dιε Fürσtensuite ιm King George Hωtεl am Syntαgmαplαtz ισt rεsεrvιεrt und frisch rεnωvιεrt. Ρockefelleρ σteigt auς sειnεm Πrivαtflugzeug ουnd nähερt sich dεm Luξusauto. Gesπαnnt wαrtεn dιε Grιεchεn auf ein πααr αnεrkεnnεndε Worte dες Muλtimiλλionärs. Doch der sαgt nουr: "Niχt schlεχt dας Auτo, αbεr wιr ιn Amεrιkα hαbεn vιελ größere." Λαnge Gεsιchtεr. Abεr dας Hotελ wιrd ιhm ιmponιεrεn, dεnkτ mαn sιch. Δort αngεkommεn sαγt Rockεfελλεr: "Γαnz hübsch dας Hoτελ, αbεr wιr ιn Aμεrιkα hαbεn vιελ größεrε. Wιεdεr λαngε Γεsιchtεr. Jεtzt kαnn ιhn θεorετιsch nουr nωch dιε luξurιöσε Fürστεnsuιτε bεειndruckεn, sαgεn sιch dιε Γrιεchεn. Dωch dεr Koμμεntαr lαutεt nουr: "Dιε Zιμμεr sιnδ γαnz okay, αbεr βιr ιν Aμεrικα hαbεn vιελ γrößεrε." Jετzτ hατ εινεr δερ Γrιεχεn δας Θεατεr σαττ, λässτ sιχ αbεr νιchτς αnμεrkεn, σωnδεrn rενντ zουμ νächστεν Tελεφων ουνδ ρουfτ σεινεν Vεττερ αν, δερ Φιschερ ιστ. "Bριng μιρ noch vor hεuτε αbενδ δεν γρößτεν Kρεbς, δεν δου αufτρειbεν καnnst", bιττετ ερ ιhν εινδρινγλιχ. Aμ Σπäτναchμιτταγ τριffτ δας Ριεζενεξεμπλαρ ιμ Hωτελ ειν. Eιν Παγε vερστεcκτ δεν Σουπερκρεψ ιν Ρωcκεφελλερς Bεττ. Iν δερ Ναχτ, αλς δερ Aμερικανερ zου Bεττ βιλλ, στεhτ δερ Παγε διενστειφριγ νεbεν ιhμ, schλäγτ διε Βεττδεcκε zουρücκ ουνδ σιεhτ, βιε σεινεμ Γαςτ διε Γεσιχτσzüγε εντγλεισεν ουνδ βιε ερ μιτ σιχ übερschλαγενδερ Στιμμε σαγτ: "Ω Γωττ, ω Γοττ, βας zουρ Höλλε ιστ δας?" Vωλλ Γενουγτουουνγ ερβιδερτ δερ Παγε: "Δας ιστ εινε γριεχιschε Λαους, ουνδ jετzτ σαγεν Σιε bλoß νιχτ, δαςς ες ιν Aμερικα γρößερε γιβτ!"


Erinnert irgendwie an den amerikanischen Millionär, der unbedingt das begehrteste Auto des Ostblocks (gemessen an den Lieferfristen) sein eigen nennen wollte. Nur der Trabbi kam für ihn in Frage, auf den die Leute in der DDR mitunter 10 Jahre warten mussten. Also schickte er einen Barscheck, und als die Leute in Zwickau die Dollar sahen, zweigten sie ein Auto aus der Produktion ab und schickten es sofort nach Kalifornien. Und was sagte der Millionär? Gründlich sind sie ja, die Deutschen, haben zwar Lieferfristen von 10 Jahren, schicken aber vorab schon mal ein Modell des Autos aus Presspappe, und das fährt sogar!

Den Text habe ich aus dieser Seite kopiert und als Verfasser wird da jemand mit dem Namen oder nick-name Volker gegeben. Er schreibt:
Der erste Text entstand so: Nur auf griechischen Zeichensatz umgeschaltet, aber so getan, als ob man einen deutschen Satz schreibt. Ich gebe zu, dann kommt ziemlicher Unfug heraus, ganz anders als bei dieser zweiten Version, die ist doch lesenswert, oder?

Tο παραπάνω κείμενο το πήρα από αυτή τη σελίδα. Ως συντάκτης του φέρεται κάποιος με το όνομα ή το nick-name Volker. Κάποιος που προφανώς γνωρίζει σχετικά καλά και τα γερμανικά και τα ελληνικά. Γράφει:
Το πρώτο κείμενο προέκυψε έτσι: γύρισα το πληκτρολόγιο στα ελληνικά αλλά συνέχισα να πληκτρολογώ σαν να το είχα ρυθμίσει για γερμανικά. Ομολογώ ότι προκύπτει μια ανοησία αλλά αυτή η δεύτερη επεξεργασία αξίζει να διαβαστεί, δεν νομίζετε;


Πριν από δυο μήνες χρειάστηκε να αλλαχτεί το πληκτρολόγιο στον υπολογιστή μου. Όλα καλά κι ωραία, πήρα τηλέφωνο και την άλλη μέρα ήρθε ένας νεαρός στο σπίτι και μου βίδωσε το καινούριο πληκτρολόγιο. Το κόστος ήταν καλυμμένο από την τριετή εγγύηση (DELL για επαγγελματίες: με υποχρέωση αντίδρασης την επόμενη εργάσιμη) Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι έτσι έχασα τα πλήκτρα που από καιρό είχα προπαρασκευασμένα με ένα ειδικό keyboard sticker για να έχω και το layout του ελληνικού πληκτρολόγιου κάτω από τα δάχτυλά μου. Τους τελευταίους δυο μήνες όταν έγραφα στα ελληνικά, χρειάστηκε πάλι να μαντεύω τη θέση όχι τόσο των γραμμάτων (τα πλήκτρα τα μαθαίνει κανείς από συνήθεια) αλλά τα σημεία στίξης και τα διάφορα σύμβολα. Το ελληνικό πληκτρολόγιο είναι κατά πάσα πιθανότητα μια παραλλαγή από το εγγλέζικο και έχει επιπλέον διαφορές σε σχέση με το γερμανικό που χρησιμοποιώ.
O κύριος Arkadiy Zemlyak (ακούγεται για Ρώσος ή Ουκρανός) από το εσωτερικό της πολιτείας της Νέας Υόρκης, στα σύνορα με τον Καναδά στο Niagara Falls, κατασκευάζει και διανέμει keyboard stickers σχεδόν για όποια γλώσσα για την οποία έχει φτιαχτεί layout πληκτρολόγιου. Σε έξι διαφορετικά χρώματα παρακαλώ. Εγώ τον είχα βρει κι αγόρασα μέσω του γερμανόφωνου ebay. Τη πληρωμή την είχα διεκπεραιώσει λίγα δευτερόλεπτα μετά την απόφασή μου να αγοράσω μερικά stickers (δηλαδή μετά το κλικ στο button: [τα αγοράζω] κάνοντας μερικά ακόμη κλικ στη σελίδα της Paypall. Η Paypall όπως και η ClickandBuy είναι ενός είδους virtual τράπεζες οι οποίες έχουν άμεση πρόσβαση στον κανονικό μου online, τρέχοντα τραπεζικό λογαριασμό και μπορούν να μεταφέρoυν χρήματα για πάρτη μου σ’ όλο τον κόσμο. (Μην ξεχνάμε ότι στις εμπορικές σχέσεις μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αμερικής πέφτουν διάφοροι δασμοί). Αυτό σημαίνει για παράδειγμα ότι αν έστελνα τα πεντέξι ευρώ που κοστίζουν τα τέσσερα stickers με κανονικό τραπεζικό έμβασμα (το οποίο επίσης μπορώ να διευθετήσω online με μερικά κλικ από τη σελίδα της τράπεζάς μου) θα μου κόστιζαν τα τραπεζικά τέλη πολύ περισσότερο απ’ ότι κοστίζουν τα προϊόντα που θέλω ν’ αγοράσω.

Απ’ όλα τα χρώματα που είχα στη διάθεσή μου, τότε διάλεξα να χρησιμοποιήσω το κίτρινο αυτοκόλλητο sticker. Μου φάνηκε πιο καλό το χρώμα από άποψη αισθητικής κι εργονομίας. Η ποιότητα είναι πολύ καλή και αν δεν το ξέρεις, στο πληκτρολόγιο δεν φαίνεται να έχει γίνει κανενός είδους επέμβαση. Από την περσινή αγορά έχώ ακόμη αχρησιμοποίητα ένα σε μπλε, ένα σε κόκκινο κι ένα σε άσπρο. Έτσι χρειάστηκε να ξαναγοράσω από το «μαγαζί» στους καταρράκτες του Νιαγάρα, αυτή τη φορά 4 κι όλα κίτρινα. Ήρθαν προχθές σ’ ένα φάκελο με το κανονικό ταχυδρομείο.

- Το κόστος για κάθε sticker είναι γύρω στα 1,30-1,40 € (στην ebay)
- Το κόστος ενός γράμματος από τους καταράκτες του Νιαγάρα μέχρι την Ευρώπη είναι 1,80 €
- Το κόστος για την Paypall νομίζω είναι μηδενικό για μένα ή ίσως να κρατήσανε κι αυτοί 2 λεπτά (;) το πολύ!
- Επιπλέον ισχύει ότι, τέτοιο ειδικό προϊόν σε τέτοια ποιότητα δεν βρήκα ούτε στη Γερμανία, (γιατί ελάχιστοι το χρειάζονται και το ψάχνουν) ούτε κατά τις έρευνές μου στην Ελλάδα (γιατί κι εκεί κανείς δεν το χρειάζεται).

Την επομένη της βραδιάς δηλαδή που εγώ έκανα την αγορά, ο κύριος Arkadiy Zemlyak είδε στη οθόνη του ότι αγόρασα κι ότι πλήρωσα ήδη. Πήρε ένα μακρύ φάκελο, τύπωσε στον laser printer την διεύθυνσή μου στη Γερμανία πάνω του, διάλεξε με τα δάχτυλά του από το ράφι με τα GREEK keyboard stickers τον αριθμό και τα χρώματα που παρήγγειλα, τα έβαλε μέσα και τον πέταξε στο καλάθι με του υπόλοιπους φακέλους για το ταχυδρομείο. Πολύ πιθανό μάλιστα αυτή τη δουλειά να την ανέθεσε στον ανηψιό του (ίσως κάποιον δεκαπεντάχρονο Vladimir, που τον βοηθάει κάθε απόγευμα για δυο ώρες τον τελευταίο μήνα γιατί σχεδιάζει με τα λεφτά που θα μαζέψει να πάρει το καινούριο X-Box ...)

Με αφορμή τα παραπάνω, αφήστε με τώρα να περάσω σε ένα άλλο θέμα. Πρώτα πάλι μια περιγραφή:
Στη ταινία Blade Runner o κεντρικός ήρωας (Harrison Ford) ανακαλύπτει ότι ένα από τα θύματά του, ένα θηλυκό ρομπότ, κρύβεται στο πλήθος της πόλης (στη οποία συνεχώς βρέχει) δουλεύοντας σαν στριπτιζέζ. Κρατιέται οικονομικά στην επιφάνεια χορεύοντας στο πάλκο ενός πορνομάγαζου αγγαλιά μ’ έναν τεράστιο βόα, ο οποίος αυτονοήτως δεν μπορεί να είναι φυσικός, γιατί θα ήταν απλήρωτα πανάκριβος, αλλά ένας φτιαχτός κι αυτός όπως και η κυρά του. Στα χέρια του Harrison Ford φτάνει ένα κομμάτι από το παλιό δέρμα (στα φίδια το λέν πουκάμισο!) αυτού του βόα με μερικά λέπια. Ένα βράδυ στην Chinatown, (σ’ αυτή τη ταινία ήταν πάντα βράδυ και το πλήθος ήταν σχεδόν πάντα από τους δρόμους μιας ασφυκτικά πολυπληθούς Chinatown) ένα βράδυ λοιπόν, δίνει στο δρόμο τα λέπια σε κάποιον, που κάθεται στην καντίνα του και πουλάει, ο οποίος τους ρίχνει μια ματιά κάτω από το μικροσκόπιο και του λέει σύμφωνα με τα νούμερα κατασκευής από τα τεχνητά λέπια φιδιού, το όνομα του γέρου που τα κατασκεύασε. Η επόμενη κίνηση του Harrison Ford είναι να πάει να βρει αυτό το γέρο στο εργαστήριό του ...

Όταν είχα πρωτοδεί την ταινία (στο Ολύμπιον στην Αριστοτέλους) ήμουν ίσως 14. Μ’ απογοήτευσε γιατί δεν μου είχε δώσει την ευχαρίστηση που περίμενα από μια science fiction ταινία. Είχε βέβαια μια περίεργα ελκυστική φιλμική ατμόσφαιρα. Μερικά χρόνια αργότερα, όταν την ξαναείδα, σ’ αυτά που περιγράφω πιο πάνω κατάλαβα μια περιγραφή για το τέλος της ιστορικής φάσης που ονομάστηκε βιομηχανική επανάσταση. Αυτή η σκηνή με τα λέπια και την πληροφορία για τον κατασκευαστή τους που οδηγούσε, σ’ ένα συγκεκριμένο γέρο και το εργαστήρι του, ήταν για μένα η πιο παραστατική περιγραφή της μετεξέλιξης της παραγωγής.

Η βιομηχανική παραγωγή, όπως περίπου τη ξέραμε από τον 19ο και τον 20ο αιώνα εξακολουθεί να υπάρχει. Όπως άλλωστε δεν εξαφανίσθηκε και η αγροτική παραγωγή, με τις αρχές περίπου που την γνωρίζουμε μετά την επανάσταση της αγροτικής παραγωγής, όταν ξεκίνησε κατά το 4 με 5 χιλιάδες προ του μηδενός στην Αίγυπτο και την Μεσοποταμία. Η μετεξέλιξη της παραγωγής αναφέρεται όχι στη εξαφάνιση ενός τρόπου παραγωγής, αλλά στη μετατόπιση του κύριου βάρους του κύκλου εργασιών σ’ ένα καινούριο τρόπο. Τις τελευταίες δεκαετίες ζούμε επίσης την γεωγραφική μετατόπιση του βάρους της βιομηχανικής παραγωγής στην Ασία. Οι πρώην εργάτες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έμειναν άνεργοι. Οι περισσότεροι δουλεύουμε πια στον τομέα των υπηρεσιών. Οι οικονομίες ενός ολόκληρου πολιτιστικού κύκλου μετατοπίζονται (με πολλούς τριγμούς και θύματα). Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί αν αυτό το κύμα μετά από μερικές δεκαετίες φτάσει και στην Κίνα και πώς θα νιώσουμε την ανάκλασή τού από αυτόν τον αρχαίο πολιτιστικό κύκλο. Δεν εννοώ γενικά το πολιτιστικό κύμα από την Κινέζικη εξάπλωση. Αναφέρομαι σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Αναρωτιέμαι τι θα συμβεί όταν θα πάψει και στην Κίνα να είναι απαραίτητο να δουλεύουν στα εργοστάσια μιλιούνια κόσμος γιατί τα καλούδια για την παραγωγή τους θα χρειάζονται κι εκεί μόνο κάνα, δυο επιβλέποντες που θα τρέχουν και δεν θα προλαβαίνουν, αλλά όπως τα καρύδια και το κρασί από την Καλιφόρνια ή το κρέας από τη Βραζιλία και την Νέα Ζηλανδία, θα παράγονται αμύθητες ποσότητες με την εργασία κάνα, δυο ανθρώπων.

Παράλληλα σε ημιανάπτυκτες προ-μετα-βιομηχανικές οικονομίες σαν αυτή της Ελλάδας, η έννοια της παραγωγής υπηρεσιών έχει ταυτιστεί στην κοινή συνείδηση με τον αέρα τον κοπανιστό και οι επενδύσεις δισεκατομμυρίων ανθρώπινου κόπου εκπαίδευσης, χρόνου, και χρημάτων, μένουν κι αυτές σε αμύθητες ποσότητες να μαραζώνουν στα αζήτητα της οικονομικής διεργασίας για να μην θιγεί ένα στάτους (κατεστημένο το λέγαν παλιά). Το οποίο, αργά η γρήγορα θα καταρρεύσει ούτως η άλλως γιατί τρέφεται από την «ορμή» της αδράνειας και αναζητά αλλού αυτό που δεν έχει, αρνούμενο να το παράγει με την διαμόρφωση πραγματικά καινούριων σχέσεων και ισορροπιών. Αυτή η στάση είναι που μπορεί να το οδηγήσει σε επικίνδυνη μετατόπιση του βάρους του, στην πτώση και την κατάρρευση. Επάνω σ’ αυτή τη κατάσταση θα επιδράσει επιπλέον όλο και περισσότερο οδοστρωτικά, η προσπέραση από αυτά που λαμβάνουν χώρα στον υπόλοιπο κόσμο, όπως εκείνο το χτύπημα των χρωματιστών πτερυγίων της πεταλούδας στην Κίνα. Μόνο που εδώ θα πρόκειται για πολύ πιο συγκεκριμένες αλληλεπιδράσεις.

Ευτυχώς όμως που έχουμε να κάνουμε με ζωντανούς σκεφτόμενους ανθρώπους που αντιδρούν και αλλάζουν ανάλογα με τις καταστάσεις και τίποτα κακό δεν πρόκειται να μας βρει λες και είμαστε παράλυτοι και αδυνατούμε να αλλάζουμε τις θέσεις και τις σχέσεις μας.